ارتباط بین نشانگرهای فراکلامی ‏‎(metadiscourse markers)‎‏ و درک مطلب دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی در سطوح مختلف مهارتهای زبانی

با توجه به نقش اساسی فراکلام ‏‎(metadiscourse)‎‏در تسهیل فرآیند ارتباط و وابستگی اجتناب ناپذیر آن با مهارتهای مختلف خصوصا خواندن، این مطالعه ارتباط بین نشانگرهای فراکلامی ‏‎(metadiscourse markers)‎‏ درک مطلب دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی در سطوح مختلف مهارتهای زبانی را بررسی کرده است. جهت نیل به این هدف، 240 دانشجوی ایرانی رشته زبان انگلیسی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بطور تصادفی از سه دانشگاه شامل: تهران، علامه طباطبایی و آزاد انتخاب و در مراحل مختلف این مطالعه شرکت کردند. از طریق برگزاری یک آزمون سنجش مهارت زبان ‏‎(toefl)‎‏ افراد مورد مطالعه به دو گروه دانشجویان مهارت بالا و پایین تقسیم شدند. برای مرحله اصلی این مطالعه 120 نفر از 240 نفر دانشجویان شرکت کننده انتخاب و در دو سطح مهارت قرار گرفتند. و سپس دانشجویان هر سطح به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند.هشت متن خواندن - برای هر سطح چهار تا- براساس میانگین و انحراف معیار مقادیر خوانایی ‏‎(readability values)‎‏ متنهای تافل انتخاب و با وارد کردن نشانگرهای فراکلامی در جاهای مناسب در آنها تغییر داده شد. بنابراین، نسخه های اصلی این هشت متن، دو آزمون درک مطلب را (هر آزمون شامل چهار متن) تشکیل داده و به دانشجویان گروه های ‏‎lo‎‏ (سطح پایین = ‏‎l‎‏، اصلی = ‏‎o‎‏) و ‏‎ho‎‏ (سطح بالا = ‏‎h‎‏ و اصلی = ‏‎o‎‏) داده شدند. و همچنین نسخه های تغییر یافته این هشت متن، دو آزمون درک مطلب را تشکیل داده و به دانشجویان گروه های ‏‎hm‎‏ (سطح بالا = ‏‎h‎‏ ، تغییر یافته = ‏‎m‎‏) و ‏‎lm‎‏ (سطح پایین= ‏‎l‎‏، تغییر یافته =‏‎m‎‏ ) داده شدند. البته، قبل از برگزاری آزمون نهایی، 120 نفر دانشجو از جامعه آماری بالا (240 نفر) برای تعینی میزان اعتبار ‏‎(validity)‎‏ و پایایی ‏‎(reliability)‎‏ این آزمونها انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری میزان اثر متغیرهای مستقل یعنی نشانگرهای فراکلامی و مهارت زبانی بر روی درک مطلب دانشجویان، آزمون آماری ‏‎two-way anova‎‏ استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که نشانگرهای فراکلامی اثر مثبت معنی داری بر روی درک مطلب دانشجویان هر دو سطح مهارت داشت؛ یعنی اینکه آن دسته از دانشجویان هر دو سطح که آزمونهای با متنهای تغییر یافته دریافت کردند، بطور معنی داری بهتر از دانشجویانی بودند که آزمونهای با متنهای اصلی دریافت کردند. دوم اینکه عامل مهارت که در این تحقیق یک متغیر مستقل بود، هیچ تفاوت معنی داری در عملکرد دانشجویان هر دو سطح در آزمون درک مطلب از لحاظ میزان استفاده از نشانگرهای فراکلامی در فرایند درک مطلب ایجاد نکرد؛ یعنی اینکه نشانگرهای فراکلامی به یک میزان بر توانایی درک مطلب آنها اثر گذاشت.